ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' อรัญ, อรัญ '

    อรัญ, อรัญ  หมายถึง [อะรัน, อะรันยะ] น. ป่า. (ป. อร?ฺ?; ส. อรณฺย).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • อรัญ, อรัญ

    [อะรัน, อะรันยะ] น. ป่า. (ป. อร?ฺ?; ส. อรณฺย).

  • อรัญญิก

    น. ป่า, บริเวณป่า, โบราณเขียนเป็น อรญญิก หรือ อไรญิกก็มี เช่น ในกลางอรญญิก, เมืองสุโขทัยนี้มีอไรญิก. (จารึกสยาม),(โบ) วัดอรัญญิก เช่น ไปสูดญัดกฐินเถิงอไรญิกพู้น. (จารึกสยาม).ว. ที่เกี่ยวกับป่า เช่น อรัญญิกาวาส. (ป. อาร?ฺ??ก ว่า เกี่ยวกับป่า).

  • อรัญวาส

    น. การอยู่ในป่า. (ป. อร?ฺ?วาส).

  • อรัญวาสี

    น. ผู้อยู่ในป่า, ใช้สำหรับเรียกคณะสงฆ์ฝ่ายวิปัสสนาธุระ คู่กับคามวาสี คณะสงฆ์ฝ่ายคันถธุระ. (ป. อร?ฺ?วาสี).

  • อรัณย์

    น. ป่า. (ส. อรณฺย; ป. อร?ฺ?).

  • อราดี, อราติ

    น. ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ. (ป. อรติ). (ดู อรดี).

  • อราดี, อราติ

    น. ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ. (ป. อรติ). (ดู อรดี).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒